ΠΟΥ ΠΑΕΙ ΤΟ ΦΩΣ ?
Μιά φορά κι έναν καιρό ήταν δύο ξανθές φίλες, η καίτη και η όλγα।Βραδάκι στο σπίτι της όλγας με καφεδάκι και κουτσομπολιό। Ξαφνικά πάνω στη συζήτηση η καίτη ρωτάει την όλγα: Βρε, φιλενάδα πάντα είχα μιά απορία। Οταν σβήνουμε το βράδυ τα φώτα στο σπίτι, που πάει το φως ? Η όλγα πάγωσε। Την κοιτάζει και της λέει βιαστικά : πήγαινε σπίτι σου και πάρε με τηλέφωνο। Τρέχει όντως η καίτη σπίτι της και αμέσως παίρνει τηλέφωνο την όλγα।
ΚΑΙΤΗ:-Ελα, εγώ είμαι για πές μου।
ΟΛΓΑ:-Σβήσε όλα τα φώτα του σπιτιού।
η καίτη το κάνει και γυρίζει στο ακουστικό
ΚΑΙΤΗ:-Τα έσβησα και τώρα ?
ΟΛΓΑ:-Ωραία, πήγαινε και άνοιξε σιγά-σιγά την πόρτα του ψυγείου
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΙΣΧΥΟΥΝ ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ
Ενα πρωί πάει μιά μαμά να ξυπνήσει το γιό της।
Μαμά:-Ξύπνα, αγόρι μου είναι ώρα να πας στο σχολείο।
Παιδί:-Γιατί, βρέ μαμά ? δε θέλω να πάω ।
Μαμά:-Πες μου δύο λόγους γιατί δεν θες να πας।
Παιδί:-Τα παιδιά δε με χωνεύουν και οι δάσκαλοι με μισούν। Να γιατί।
Μαμά:-Αυτός δεν είναι λόγος να μην θες να πας σχολείο। Σήκω να ετοιμαστειίς।
Παιδί:-Πες μου δύο λόγους γιατί πρέπει να πάω σχολείο।
Μαμά:-Λοιπόν ......Ενας, λόγος :Είσαι 52 ετών। Κι ένας δεύτερος:Είσαι ο Διευθυντής।
O Πόντιος
Στο Μέγαρο Μουσικής ο Γιωρήκας μόλις έχει τελειώσει τη συναυλία, υποκλίνεται όπως όλοι οι μεγάλοι πιανίστες, και ο κόσμος όντως τον χειροκροτά για το υπέροχο κονσέρτο πιάνου που έδωσε। Όμως στην πρώτη σειρά ένας άνθρωπος όπως χειροκροτούσε του φώναζε :Μιά φορά κι έναν καιρό ήταν δύο ξανθές φίλες, η καίτη και η όλγα।Βραδάκι στο σπίτι της όλγας με καφεδάκι και κουτσομπολιό। Ξαφνικά πάνω στη συζήτηση η καίτη ρωτάει την όλγα: Βρε, φιλενάδα πάντα είχα μιά απορία। Οταν σβήνουμε το βράδυ τα φώτα στο σπίτι, που πάει το φως ? Η όλγα πάγωσε। Την κοιτάζει και της λέει βιαστικά : πήγαινε σπίτι σου και πάρε με τηλέφωνο। Τρέχει όντως η καίτη σπίτι της και αμέσως παίρνει τηλέφωνο την όλγα।
ΚΑΙΤΗ:-Ελα, εγώ είμαι για πές μου।
ΟΛΓΑ:-Σβήσε όλα τα φώτα του σπιτιού।
η καίτη το κάνει και γυρίζει στο ακουστικό
ΚΑΙΤΗ:-Τα έσβησα και τώρα ?
ΟΛΓΑ:-Ωραία, πήγαινε και άνοιξε σιγά-σιγά την πόρτα του ψυγείου
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΙΣΧΥΟΥΝ ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ
Ενα πρωί πάει μιά μαμά να ξυπνήσει το γιό της।
Μαμά:-Ξύπνα, αγόρι μου είναι ώρα να πας στο σχολείο।
Παιδί:-Γιατί, βρέ μαμά ? δε θέλω να πάω ।
Μαμά:-Πες μου δύο λόγους γιατί δεν θες να πας।
Παιδί:-Τα παιδιά δε με χωνεύουν και οι δάσκαλοι με μισούν। Να γιατί।
Μαμά:-Αυτός δεν είναι λόγος να μην θες να πας σχολείο। Σήκω να ετοιμαστειίς।
Παιδί:-Πες μου δύο λόγους γιατί πρέπει να πάω σχολείο।
Μαμά:-Λοιπόν ......Ενας, λόγος :Είσαι 52 ετών। Κι ένας δεύτερος:Είσαι ο Διευθυντής।
O Πόντιος
-Μπράβο Πόντιε, Μπράβο Πόντιε
Ο Γιωρήκας απορημένος τον ρωτάει :
-Καλά, πως ξέρετε ότι είμαι Πόντιος ?
Και του απαντάει ο άλλος
-Όλοι οι πιανίστες τραβάνε το σκαμνάκι κοντά στο πιάνο, ενώ εσύ τράβηξες το πιάνο.
Η Σημαία
Μια ξανθιά μπαίνει σ' ένα κατάστημα :
-Γειά σας, έχετε σημαίες ? λέει στον υπάλληλο।
-Βεβαίως, κυρία μου, στο κατάστημά μας έχουμε ότι σημαία θέλετε।
-Μία Ελληνική σημαία θα ήθελα..... Σε τι χρώμα βγαίνει ?
-Μα φυσικά σε γαλάζιο και άσπρο κυρία μου !!
-Ωραία, δώστε μου τότε μία... γαλάζια!
Λονδίνο ή Φεγγάρι
Είναι δύο ξανθιές φίλες και ρωτάει η μία την άλλη।
-Δεν μου λες ποιό είναι πιο μακριά। Το Λονδίνο ή το φεγγάρι ?
Και η φίλη της μετά από σκέψη της απαντάει।
-Ξύπνα , βρε σύ, το φεγγάρι το βλέπεις, το Λονδίνο δεν το βλέπεις.
Η Του.. λούμπα
-Συγγνώμη κύριε αυτό τι είναι ?
-Αυτό, κυρία μου είναι τουλούμπα
-Επειδή μου φαίνεται καλό κύριε, αν δεν έρθει ο Λούμπας να το πάρει , θα μου το κρατήσετε ?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου